در سری پلاستیک PPA محدودیت های آشکاری در هنگام تماس مستقیم با مواد اسید غلیظ دارد و کاربرد آن باید به طور جامع در ترکیب با شرایط خاص ارزیابی شود. اگرچه پلاستیک PPA به خودی خود مقاومت در برابر خوردگی شیمیایی خوبی دارد و می تواند در برابر فرسایش اسیدهای ضعیف ، پایه های ضعیف و حلالهای رایج (مانند بنزین ، روغن موتور و غیره) مقاومت کند ، اما تحمل ضعیفی نسبت به اسیدهای غلیظ اکسید کننده قوی (مانند اسید گوگرد غلیظ ، اسید نیتریک غلیظ و غیره) دارد. در دمای اتاق یا محیط های اسیدی کم غلظت ، PPA ممکن است پایداری خاصی را نشان دهد ، اما در دمای بالا یا شرایط غلظت بالا ، زنجیره مولکولی آن ممکن است با اسید شیمیایی شکسته یا واکنش نشان دهد و در نتیجه کاهش قابل توجهی در عملکرد مواد مانند تغییر شکل ، خوردگی سطح یا کاهش قدرت مکانیکی باشد. PPA مقاومت در برابر خوردگی کافی در برابر اسید سولفوریک غلیظ و اکسیدان های قوی ندارد و تماس طولانی مدت ممکن است باعث تخریب مواد شود. PPA در اسید قوی و داروهای قلیایی مانند اسید سولفوریک غلیظ یا هیدروکسید سدیم غلیظ بدتر می شود. با این حال ، پایداری PPA در محیط های اسید غلیظ خاص می تواند از طریق فناوری اصلاح (مانند اضافه کردن عناصر فلوئور ، عناصر سیلیکون و سایر عوامل مقاوم در برابر خوردگی شیمیایی) یا درمان سطح (مانند آبکاری ، پوشش) بهبود یابد. در کاربردهای عملی ، PPA می تواند سوخت های مختلط و برخی از رسانه های اسیدی (مانند ضد یخ موتور) را در سناریوهایی مانند سیستم های سوخت خودرو و سیستم های مدیریت هوا تحمل کند ، اما هنوز احتیاط لازم است که در تماس مستقیم با اسیدهای غلیظ اکسید کننده قوی (مانند اسید سولفوریک غلیظ در الکترولیت های باتری) مورد نیاز باشد. بنابراین ، آیا استفاده از PPA برای تماس با اسیدهای متمرکز باید بر اساس نوع ، غلظت ، دما و زمان عمل اسید به طور جامع مورد قضاوت قرار گیرد و در صورت لزوم ، باید به فناوری اصلاح یا اقدامات محافظتی کمکی اعتماد کند .

